जलम् अमूल्यम् -सम्भाषणकविता।
विजयन् वि. पट्टाम्बि।
बालः –
कोकिल कोकिल किं ते वदनं
शोकभरं तत् परिशुष्कम्
घोरनिदाघे तावकवदनं
जातं रूपविहीनमहो
कोकिलः –
अपिबं बालक जलमल्पं मे
भारतनद्याः गतदिवसे
हन्त हतोस्मि वदनम् उदरं
नेत्रद्वयमपि परिशुष्कम्।
बालः-
अयि भो कष्टं जलमखिलं तत्
शुष्कं जातं विषलिप्तम्।
कोकिलः –
कष्टं कष्टं दुष्टजनैस्त-
दखिलं दूषितमनुनिमिषम्।
ज्ञेयं मानवकुलजैः सर्वैः
जीवजलामृतमतिमूल्यम्।।
उततमं
जलकविता उत्तमा
Uttamam
👌
अत्युत्तमम्